سهراب سپهري

 سهراب سپهري

شاعر و نقاش نامدار ايراني به سال 1307 ش در كاشان متولد شد. پدرش كارمند اداره پست و تلگراف بوده و درنواختن تار مهارتي تام داشت.سهراب در خانواده اي اديب و دانش دوست ديده به جهان گشود. مادر بزرگش حميده سپهري شاعره اي بنام و پدر بزرگش مورخ شهير ملك المورخين، نگارنده ناسخ التواريخ بود.
سهراب از هشت سالگي شعر ميگفت و نقاشي مي كرد . با اتمام تحصيلات مقدماتي و متوسطه دركاشان دانشكده هنرهاي زيباي تهران فرصتي بود تا ذوق و استعداد هنرمند جوان را شكوفا كند. سهراب با احراز مرتبه نخست و دريافت نشان درجه اول علمي، دانشكده را پشت سر گذاشت انتشار مجموعه اشعار«آوار آفتاب» و «شرق اندوه» فرصتي فراهم كرد تا دوستداران شعر و نقاشي با ذوق هنري سهراب آشنا شوند.او اشعار كلاسيك فراواني دارد. علاوه بر اشعار كلا سيك پراكنده سهراب و تابلوهاي نقاشيش در موزه هاي معتبر جهان «هشت كتاب» او را مي توان بهترين اثر مكتوب وي دانست. بدون شك بارزترين صفت سهراب عشق بي رياي او به طبيعت بود. شيفته كاشان و دياري كه سالهاي نوجواني خود را در آن سپري كرده بود عاشق قريه چنار و گلستانه و مجذوب باغهاي با صفا و دشتهاي سرسبز و خرم روستاها و مردم بي رياي آن ديار بوده است.
سهراب به نقاشي آنهم از طبيعت عشق مي ورزيده و در اين ميان تابلوهاي بسيار زيبائي از آثار او زينت بخش موزه هاي معتبر جهان است. سر انجام به تاريخ اول ارديبهشت سال 1359 شمسي به ديار باقي شتافت. مرگ او ضايعه اي عظيم براي جهان ادب و هنر بود. پيكر پاك اين شاعر و هنرمند ايراني بنا به وصيتش به مشهد اردهال (واقع د ر42 كيلومتري كاشان) بخاك سپرده شد.
گوشه اي از اشعار اوست:
اهل كاشانم
روزگارم بد نيست
تكه ناني دارم، خرده هوشي، سر سوزن ذوقي
مادري دارم بهتر از برگ درخت
دوستاني بهتر از آب روان
و خدايي كه در آن نزديكي است
لاي اين شب بوها، پاي آن كاج بلند